Terapia poznawczo-behawioralna jest udowodnioną naukowo w zakresie skuteczności metodą leczenia zaburzeń emocjonalnych i behawioralnych.  Znajduje zastosowanie zarówno w redukcji objawów i trudności zarówno w pracy z osobami dorosłymi, jak i u dzieci i młodzieży w obszarze zaburzeń nastroju i zaburzeń lękowych, w tym zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, PTSD, tików, zaburzeń jedzenia, ale także zachowań impulsywnych i agresywnych.

Terapia poznawczo-behawioralna łączy skutecznie metody obejmujące zmianę zachowania i modyfikację myślenia.

U podstaw terapii poznawczo–behawioralnej leży założenie, że poprzez zmianę dezadaptacyjnego (błędnego, rodzącego cierpienie) sposobu myślenia można uzyskać zmianę nastroju i zachowania. Terapeuta stosuje techniki CBT, aby pomóc pacjentowi/klientowi zweryfikować własne wzorce myślenia i własne przekonania oraz zastąpić „błędy w myśleniu” bardziej realistycznymi i efektywnymi myślami, redukując w rezultacie dyskomfort i ograniczając samoograniczające zachowania. Terapia poznawczo–behawioralna pozwala zastąpić nie sprawdzające się sposoby radzenia sobie, myślenia, odczuwania i zachowania się bardziej użytecznymi. CBT zakłada, że dysfunkcyjne sposoby reagowania zostały wyuczone w toku rozwoju jednostki, a w związku z tym możliwe jest oduczenie się ich (w sprzyjających okolicznościach) lub nauczenie się nowych sposobów funkcjonowania. Mówiąc prościej, każdy może się nauczyć myśleć o sobie, świecie, innych ludziach w sposób bardziej sprzyjający jego dobremu codziennemu funkcjonowaniu.